Przywództwo

Przywództwo – wykonywanie władzy, wywieranie wpływu na grupę społeczną; funkcjonowanie w roli przywódcy; zarządzanie grupą

Model zarządzania sytuacyjnego

Najważniejsze założenia:
 – Rozwój kompetencji pracownika można podzielić na typowe etapy.
-Styl zarządzania należy dostosować do poziomu rozwoju pracownika.
- Poziom rozwoju pracownika określamy w stosunku do konkretnego celu – zadania, które wykonuje.
 -Najbardziej skuteczny w zarządzaniu jest menadżer elastyczny.

Podstawowym założeniem skutecznego zarządzania jest proces dostosowania w trakcie, którego menadżer wraz ze wzrostem dojrzałości pracownika w mniejszym stopniu koncentruje się na zadaniu, a w większym na pracowniku.

Style przywództwa

• S-1 (Instruowanie), Wysoko Zadaniowe i Nisko Relacyjne: W tym stylu zarządzania celem jest wykształcenie umiejętności niezbędnych do wykonania zadania, żeby pozytywnie wpłynąć na chęci. Zachowania nisko relacyjne utrzymujemy, aby nie utrwalać złych zachowań, a wysoko zadaniowe – by zbudować kompetencje.
• S-2 (Sprzedawanie), Wysoko Zadaniowe i Wysoko Relacyjne: Tutaj celem osoby zarządzającej jest utrzymanie dobrego nastawienia podwładnego poprzez wysoki poziom zachowań relacyjnych i jednocześnie kształcenie umiejętności, aby stopniowo usamodzielniać pracownika.
• S-3 (Wspieranie), Nisko Zadaniowe i Wysoko Relacyjne: W tym stylu zarządzania założeniem jest praca z podwładnym, który ma już odpowiednie kompetencje do wykonania zadania, lecz z jakichś powodów nie jest do niego pozytywnie nastawiony. Niski poziom zachowań zadaniowych wynika zatem z braku potrzeby pracy nad kompetencjami, które są wystarczające.
• S-4 (Delegowanie), Nisko Zadaniowe i Nisko Relacyjne: Tutaj pracownik nie potrzebuje wielkiego zaangażowania ze strony szefa, ponieważ jego zaangażowanie i umiejętności są wystarczające do samodzielnego wykonania zadania.